مقایسه تویوتا سلیکا با تویوتا GT86 و فورد موستانگ ماچ وان
این خودروی نوستالژیک
با دیدن یک خودروی کلاسیک و قدیمی، نوستالژی اولین حسی است که به بیننده دست می‌دهد. عاشقان و دوست‌داران صنعت خودرو نیز بدون شک با دیدن یک خودروی کلاسیک حس‌و‌حالی عجیبی را تجربه خواهند کرد، به‌خصوص آن‌که این خودرو همانند تویوتا سلیکا یک خودروی محبوب و اسپرت بوده باشد. نسخه‌های قدیمی تویوتا سلیکا در دو نسل اول و پنجم خود در ایران حضور دارد. بنابراین در این مطلب قصد داریم به مقایسه تویوتا سلیکا با خودروهای هم‌رده، یعنی تویوتا GT86 و فورد موستانگ ماچ وان، بپردازیم.
عناوین این مطلب
مقایسه تویوتا سلیکا نسل پنجم با تویوتا GT86
تویوتا سلیکا نسل پنجم در حد فاصل سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ تولید می‌شد. این خودرو طبیعتاً از ظاهری مدرن‌تر نسبت به قبل بهره می‌برد و بیشتر به یک خودروی تند‌و‌تیز اسپرت شبیه شده است. تویوتا سلیکا در نسل پنجم خود از طراحی زیبایی برخوردار است. در نمای روبه‌رو حس و حال یک خودروی اسپرت هیجان‌انگیز به‌خوبی مشخص است و چراغ‌های مخفی نیز زیبایی این بخش از خودرو را دوچندان کرده است. در نمای کناری سقف با شیبی ملایم به سمت ستون عقب خودرو سرازیر شده است و چهره‌ای زیبا را به این خودرو داده است. نمای عقب نیز از نظر طراحی در هماهنگی کامل با سایر اجزای بدنه قرار دارد. طراحی داخل کابین نیز بسیار خوب انجام شده است و کابین ارگونومی بسیار خوبی دارد و در عین سادگی زیبا به نظر می‌رسد.
در نقطه مقابل تویوتا GT86 قرار دارد. این خودرو با توجه به این که در سال ۲۰۱۲ توسط تویوتا و سوبارو به بازار عرضه شد، از طراحی زیباتری بهره می‌برد. طراحی خارجی تویوتا GT86 بسیار زیبا است و کاملاً گویای ماهیت اسپرت این خودرو است و حتی بدون نیاز به رانندگی با آن، می‌توانیم بفهمیم که با یک خودروی اسپرت تمام‌عیار طرف هستیم. طراحی بدنه این خودرو به‌عنوان یک خودروی اسپرت کوپه بسیار زیبا و جذاب است و استفاده از قطعاتی مانند چراغ‌های LED، خروجی‌های اگزوز دوگانه پوشیده شده با کروم به‌همراه دیفیوزر عقب در هرچه زیباتر شدن نمای ظاهری خودرو نقش به‌سزایی داشته‌اند. طبیعتاً GT86 با توجه به سال ساختش از آپشن‌های بیش‌تری بهره می‌برد که پرداختن به آنها در این مقایسه لطف چندانی ندارد و بیشتر مقایسه از نظر پیشرانه و قوای حرکتی، مد نظر خواهد بود.
با مقایسه تویوتا سلیکا با GT86 متوحه می‌شویم که قوی‌ترین موتور به‌کار رفته در نسل پنجم سلیکا یک موتور ۳SGTE است. این موتور مجهز به یک توربوشارژ با کد CT-20 است که در حالت عادی توان تولید ۲۶۲اسب بخار قدرت در دور موتور ۶۲۰۰ و ۳۴۰ نیوتن‌متر گشتاور را دارد و توان فوق‌العاده‌ای را به این خودرو می‌دهد. همچنین این خودرو در دو نسخه ۴ سرعته اتوماتیک و ۵ سرعته دستی و به‌صورت دیفرانسیل جلو و در نسخه GT به‌صورت دو دیفرانسیل عرضه شد. در این نسل ترمز‌های هر چهار چرخ نیز دیسکی هستند. در‌حالی‌که GT86 به یک پیشرانه ۴ سیلندر (باکسر) ۲ لیتری تنفس طبیعی مجهز است که می‌تواند حداکثر ۲۰۰ اسب بخار قدرت در دور موتور ۷۰۰۰ و ۲۰۵ نیوتن‌متر گشتاور در دور موتور ۶۴۰۰ را تولید کند و به‌وسیله یک جعبه‌دنده ۶ سرعته تیپ ترونیک، نیروی تولید شده را به چرخ‌های عقب خودرو منتقل کند.
مقایسه تویوتا سلیکا نسل اول با فورد موستانگ ماچ وان ۱۹۶۹
سلیکا در سبک طراحی خود به‌شدت تحت تأثیر خودروهای اسپرت آن زمان مانند موستانگ و چلنجر قرار داشت. نسل اول سلیکا که در بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۷ تولید شد را باید زیباترین و خاطره‌انگیز‌ترین نسل این خودروی دوست‌داشتنی دانست. چراغ‌های گرد دوتایی در جلو، کاپوت کشیده، سپر فلزی براق که از گوشه‌ها به سمت بالا کشیده شده بود و ارتفاع کوتاه سقف با طراحی رو به عقب از مهم‌ترین ویژگی‌های طراحی ظاهری این خودرو است.
طراحان تویوتا با هدف شبیه‌سازی موستانگ، اقدام به تولید نمونه فست‌بک سلیکا کردند که اتفاقاً به یکی از پرفروش‌ترین خودروهای بازار آن زمان تبدیل شد. کابین این خودرو نیز طراحی کلاسیک و خاطره‌انگیزی دارد. از امکانات این خودرو نیز کافی است بدانید که کولر این خودرو در آن زمان از آپشن‌های جذاب به‌شمار می‌رفت. در مجموع می‌توان طراحی تویوتا سلیکا را بسیار زیبا و جذاب دانست.
در نقطه مقابل فورد موستانگ ماچ وان ۱۹۶۹ که نسل اول این خودرو است قرار دارد. خودرویی که یکی از مدل‌های افسانه‌ای فورد لقب گرفت. موستانگ از نظر ظاهری یک خودروی قدرتمند و حجیم به‌نظر می‌رسد. خودرویی که در نمای جلویی چراغ‌های گرد و جلوپنجره احاطه شده با نوار کرومی و کاپوت کشیده به‌همراه دریچه هوای روی آن، چهره‌ای جذاب و تهاجمی به آن داده است.
کابین موستانگ نیز حال و هوای خاصی دارد و داشبورد به شکل مشخصی تقسیم‌بندی شده است، یک قسمت روبه‌روی سرنشین جلو و قسمتی دیگر روبه‌روی راننده که صفحه کیلومتر خودرو را در خود جای داده است. در بخش میانی نیز رادیو و دریچه‌های تهویه کولر قرار دارند. صندلی‌ها راحت هستند، اگرچه در ردیف عقب به دلیل سبک طراحی ۲+۲ همانند تویوتا سلیکا فضای زیادی وجود ندارد و نباید انتظار زیادی از صندلی‌های ردیف عقب داشت.
با مقایسه تویوتا سلیکا با موستانگ ماچ وان در می‌یابیم که پیشرانه موستانگ یک نمونه ۳۵۱ اینچی مکعبی است که با کد Windsor شناخته می‌شود و حجمی معادل با ۵.۸ لیتر دارد. این پیشرانه در حالت استاندارد می‌تواند ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۴۸۰ نیوتن‌متر گشتاور را تولید کند. این خودرو در نسخه‌های جعبه‌دنده ۳ سرعته و ۴ سرعته دستی عرضه شده است. در‌حالی‌که تویوتا سلیکا از یک موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر بهره می‌برد که با دو کاربراتور تغذیه می‌شد. موتور نسخه ST توانایی تولید ۱۱۳ اسب بخار قدرت را داشت و مدل GT نیز به دلیل بازنگری در سرسیلندر و اضافه شدن میل سوپاپ دوم به موتور، توانایی تولید ۱۲۴ اسب بخار قدرت و ۱۵۳ نیوتن‌متر گشتاور را دارد. جعبه‌دنده به‌کار رفته در این خودرو نیز یک جعبه‌دنده ۵ سرعته دستی است.
به وضوح مشخص است که فورد موستانگ قدرت و شتاب بیش‌تری را در مقایسه با تویوتا سلیکا فراهم خواهد کرد، ولی از طرفی نمونه‌های موجود در ایران آن کم‌تر است و البته قیمت بیشتر و هزینه نگهداری بالاتری را نیز می‌طلبد.