برلیانس H220 که در واقع نسخه هاچ‌بک برلیانس H230 است، از کوچک‌ترین تولیدات کمپانی برلیانس محسوب می‌شود. اولین سری هاچ‌بک اقتصادی برلیانس با عنوان H220 در فروردین سال ۹۶ شمسی توسط سایپا، نمایندگی رسمی برلیانس در ایران، با تیراژ بالا به بازار ایران عرضه شد. برلیانس H220 با دو جعبه دنده ۵ سرعته دستی و ۶ اتوماتیک تولید شده است. البته جعبه دنده هوشمند برلیانس سری H200 از نوع AMT یا همان نیمه اتوماتیک است که نباید توقع عملکردی مشابه خودروهای AT را از آن داشته باشیم. برلیانس H230 نه تنها در ایران که حتی در جهان نیز چندان مورد استقبال قرار نگرفت و کارشناسان یکی از دلایل این عدم استقبال را ظاهر نامتناسب و طراحی ضعیف بدنه‌اش دانستند. بر همین اساس، مهندسان و طراحان برلیانس، نسخه هاچ‌بک این خودرو را با تغییرات اساسی در ظاهر آن تولید کردند تا برلیانس H220 بتواند بازار فروش بهتری نسبت به برادر خود داشته باشد. هرچند در این امر نیز چندان موفق نبودند و طراحی برلیانس H220 هم از منطق و استانداردهای معمول برخوردار نبود. از سوی دیگر، برلیانس هم‌زمان سعی کرد با رعایت اصول اقتصادی و تولید یک خودروی مقرون به صرفه، مجدداً اعتماد مشتریانش را جلب کند. در بخش ایمنی نیز کمپانی برلیانس با اعمال برخی تغییرات دیگر تلاش کرد سطح ایمنی خودرو را نیز بالا ببرد؛ تا حدی که این محصول توانست در تست استاندارد تصادف و ایمنی چین، پنج ستاره را از آن خود کند. هرچند یکی از عوامل این موفقیت در نظر گرفتن ۶ کیسه‌هوای ۱۰ نقطه‌ای در برلیانس H220 بود، اما متاسفانه کیسه‌های جانبی و پرده‌ای در خط مونتاژ ایران در تمام مدل‌ها، حذف شده است. این خودروی اقتصادی و کم‌استهلاک مصرفی برابر ۶.۸ لیتر در هر صد کیلومتر دارد و در پنج رنگ به بازار ایران عرضه شده است. هرچند موتور ۱.۵ لیتری برلیانس H220 توان تولید قدرت بالایی ندارد و با نهایت قدرت ۱۰۳ اسب بخار می‌تواند به سقف سرعت ۱۷۰ کیلومتر برسد، اما در مقایسه با نمونه‌های داخلی عملکرد قابل قبولی دارد. شاید این خودرو از ضعف‌هایی مانند کیفیت پایین قطعات داخل کابین یا طراحی بدنه ضعیف رنج ببرد، اما در گروه خود خودرویی نسبتاً ایمن محسوب می‌شود. ضمن اینکه قدرت و عملکرد موتور آن نیز از رقبایش پیشی می‌گیرد.

از تجربه رانندگی با برلیانس H220 نباید انتظار خیلی بالایی داشت. سیستم تعلیق خودرو (عملکرد کمک‌فنرها) شرایط مناسبی دارد و در ناهمواری‌های معمول خیابان‌ها و جاده‌های ایرانی، ضربات چندانی به داخل کابین منتقل نمی‌شود و در مقایسه با تولیدات داخلی رضایت کامل سرنشینان را تأمین می‌کند. عملکرد پدال ترمز این خودرو کاملاً قابل قبول است. هر چند ترمزهای عقب این خودرو از نوع کاسه‌ای هستند، اما به هر حال همین ترمزها در کنار ترمزهای دیسکی جلو می‌توانند اطمینان‌ خاطر لازم را هنگام رانندگی نصیب راننده کنند. فرمان برقی این هاچ‌بک اقتصادی، نرمی مناسبی دارد و به‌خوبی در کنترل راننده است. اما این فرمان نرم به معنای مطلوب بودن فرمان‌پذیری خودرو نیست. به این معنی که در فرماندهی‌ها و تغییر مسیرهای سریع انحراف خودرو بسیار زیاد خواهد بود. طراحی نه‌چندان به‌روز و رایج بدنه باعث شده است دید راننده در بخش‌هایی از جلو و عقب اتومبیل کور باشد و ایجاد مشکل کند. ستون‌های جلو، پنجره کوچک عقب و باریک بودن پنجره‌های کناری، همه دست به دست هم می‌دهند تا راننده از هیچ سمت دید کافی نداشته باشد و حتی آینه پهن جلو، کارایی خود را از دست بدهد. کیفیت پایین قطعات داخل کابین تا حدی است در بدو ورود به آن ارزان بودن قطعه‌ها احساس می‌شود. صندلی‌های خودرو چندان راحت نیستند و با توجه به ابعاد کوچک خودرو، طبعاً فضای داخلی نیز برای همه کافی نیست و نمی‌تواند آسایش همه سرنشینان قد بلند و درشت هیکل را فراهم کند، اما حجم صندوق عقب خودرو با توجه‌ به کلاس آن قابل قبول است. از دیگر معایب H220، انتقال زیاد صدای موتور به داخل کابین است که آرامش داخل خودرو را مختل کرده و ایجاد ناراحتی می‌کند. با وجود این که قدرت موتور نسبت به بدنه‌اش روی کاغذ کم نیست، اما در عمل شتاب و قدرت موتور چندان رضایت‌بخش به‌نظر نمی‌رسد. درباره عملکرد جعبه دنده باید گفت در نسخه دستی هماهنگی نسبتا خوبی با موتور حس می‌شود و تعویض دنده‌ها به نرمی صورت می‌گیرد. اما عملکرد جعبه‌دنده در مدل‌های اتوماتیک ضعیف است و ضرایب تعویض دنده به خوبی انتخاب نشده‌ است. همین امر شتاب را نیز در این مدل ضعیف‌تر کرده است. با وجود جثه کوچک و وزن ۱۲۰۰ کیلوگرمی، خودرو در سربالایی‌ها چندان چابک نیست و کشش خوبی ندارد. شتاب صفر تا صد ۱۴ ثانیه‌ای آن نیز نتیجه همین قدرت پایین موتور خودرو است. لازم به ذکر است که در مدل‌های دنده اتوماتیک شتاب از این هم کم‌تر است و زمان صفر تا صد به ۱۶ ثانیه می‌رسد که ضعف بزرگی محسوب می‌شود.