میتسوبیشی پاجرو 4 در
Mitsubishi Pajero 4 door
    مشاهدهٔ آگهی‌ها
    معرفی خودرو

    شاسی بلند آفرودی 4WD میتسوبیشی پاجرو از سال ۱۹۸۲ تاکنون در دو مدل چهار سیلندر و شش‌ سیلندر چهار در و دو در تولید و عرضه می‌شود. این محصول کمپانی نامدار میتسوبیشی از همان آغاز تولید، حضور بی‌نظیری در مسابقات رالی داشته است؛ به‌طوری‌که یک سال پس از تولید و عرضه رسمی آن، در ژانویه سال ۱۹۸۳، نخستین حضورش را در مسابقات رالی و در رویداد مهم رالی «پاریس-داکار» تجربه کرد. جدای از حضور خاطره‌ساز نسل اول میتسوبیشی پاجرو در ایران، نسل دوم آن طولانی‌ترین و موفق‌ترین حضور را در بین نسل‌های مختلف پاجرو در ایران داشته است. این نسل به‌صورت رسمی از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۹ میلادی عرضه شد. شرکت بهمن‌خودرو نیز طی سال‌های ۸۴ تا ۸۶، اقدام به مونتاژ آن در ایران کرد. نسل سوم این اتومبیل قدرتمند، با کُد V60 از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۶ میلادی صرفاً در ژاپن تولید شد و حضور موفقی در بازارهای جهانی داشت. ساخت این شاسی‌بلند در سال ۲۰۰۶ و در نسل چهارم با کُد V80 تداوم یافت. درمیان مدل‌ها و نسل‌های مختلف میتسوبیشی پاجرو، مدل چهار در آن در سه تیپ GL ،GLX و GLS تولید می‌شود و علاوه‌بر بهره‌مندی از دیگر ویژگی‌های فنی و ظاهری مشترک با مدل دو در آن، به‌دلیل ظرفیت هفت سرنشین در سه ردیف، از محبوبیت بالایی برخوردار است. در میان انواع پیشرانه‌های مختلفِ مدل‌های متفاوت پاجرو نیز، پیش‌رانه شش‌سیلندر ۳.۸ لیتری با ۲۴۷ اسب‌بخار قدرت و ۳۲۹ نیوتن‌متر گشتاور بیش از باقی تیپ‌ها رایج است که با یک گیربکس ۵ سرعته دستی همراه می‌شود. نسل اول میتسوبیشی پاجرو عمدتاً در وزارت بهداشت و درمان کشورمان به‌کار گرفته می‌شد و به‌همین منظور، اصطلاحاً به «پاجرو بهداری» معروف بود. هنوز هم نمونه‌هایی از این مدل قدیمی در مسیرهای کوهستانی و راه‌های صعب‌العبور در حال تردد است. نسل دوم پاجرو بیش از دیگر نسل‌ها عرضه شده و در کنار «پاجرو بهمنی» از بازار پُررونقی برخوردار است. با این حال، پاجروهای چهار در نسل‌های جدید، یکی از گزینه‌های خرید آفرودبازان محسوب می‌شوند و به‌دلیل وجود ظرفیت بیشتر و فضای داخل کابین جادارتر مدل چهار در، محبوبیتشان در میان خانواده‌های پُرجمعیت بیشتر است. با درنظر گرفتن تمامی ویژگی‌های مثبت و منفی این اتومبیل، و با وجود نشستن گرد پیری روی چهره میتسوبیشی پاجرو، باید اعتراف کرد که این شاسی‌بلند ژاپنی همچنان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

    مشخصات فنی

    سرعت

    ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت


    صفر تا صد

    ۱۰.۸ ثانیه


    مصرف سوخت ترکیبی

    ۱۳.۵ لیتر


    حجم موتور

    ۳.۸ لیتر


    تعداد سیلندر

    ۶ سیلندر


    تجربه رانندگی

    مهم‌ترین هدف کمپانی میتسوبیشی از طراحی پاجرو ارائه خودرویی خانوادگی بود که توانایی آفرود بالایی داشته باشد که البته این خودروساز خوش‌نام ژاپنی در رسیدن به این هدف موفق بوده است. با توجه ‌به ماهیت آفرودی‌ بودن میتسوبیشی پاجرو، تنها امکانات کاربردی لازم برای یک سفر آفرود مانند سنسور پارک، سنسور باران، کروز کنترل، سانروف، مه‌شکن جلو و عقب، آینه‌های برقی به‌همراه گرم‌کن و تاشوندگی برقی، سیستم تهویه‌مطبوع اتوماتیک، صندلی‌های برقی به ‌همراه گرم‌کن در این خودرو لحاظ شده است. هماهنگی مطلوب و متوازن در طراحی اجزا، قطعات و بخش‌های مختلف این خودرو به‌ نحوی صورت گرفته که منجر به ایجاد ظاهری خشن و باصلابت در آن شده است. میتسوبیشی برای کاهش هزینه‌ها در ساخت کابین پاجرو از متریال پلاستیک استفاده کرده که از همان کیفیت مطلوب مورد انتظار خودروهای ژاپنی برخوردار است. فضای کابین میتسوبیشی پاجرو ترکیبی از کیفیت، زیبایی و کارایی است. میتسوبیشی پاجرو چهار در یکی از جادارترین SUVهای موجود در بازار است و باید به جاداری و راحتی کابینِ این نوع پاجرو نمره بالایی داد. شتاب صفر تا صد این خودروی توانمند حدود ۱۰.۸ ثانیه است که برای یک خودروی آفرود با وزن ۲۱۷۵ کیلوگرم شتاب مطلوبی به‌حساب می‌آید. مدل ۲۰۰۸ پاجرو ۴ در با دریافت پنج ستاره ایمنی از موسسه معتبر اروپایی Euro NCAP، حداکثر ایمنی را فراهم آورده است. تجهیزات ایمنی بسیار خوبی برای این خودرو در نظر گرفته شده و متناسب با ژاپنی بودن آن می‌توان به ایمنی‌اش اطمینان داشت. علاوه‌بر تجهیزاتی که در مدل‌های پیش از ۲۰۱۳ برای افزایش سطح ایمنی پاجرو در نظر گرفته می‌شد، افزایش تعداد کیسه‌های هوا جلو، پرده ای و جانبی و استفاده از سیستم‌های EBAC ،ASC ،ETC ،EBD ،MBOS ،ASTC در کنار ترمز ABS در مدل‌های جدید شایان توجه است. باید توجه داشت که به‌کارگیری چنین سیستم‌هایی علاوه‌بر بالا بردن ایمنی، در افزایش توانایی آفرود خودرو نیز موثر واقع می‌شود. میتسوبیشی پاجرو مصرف بالایی دارد. البته این مورد باتوجه‌به تکنولوژی نسبتاً قدیمی پیش‌رانه حجیم و گذشت چند سال از عمر خودرو تا حدودی قابل‌توجیه است. سیستم تعلیق پاجرو نسل سوم عملکردی خشکی دارد که این ویژگی منفی ریشه در ذات اسپرت این ژاپنی درشت‌هیکل دارد. میتسوبیشی با این سیستم تعلیق نسبتاً خشک، راحتی سرنشینان را فدای هندلینگ و قابلیت مانور عالی کرده و اگر بخواهیم از دید مثبت به این قضیه نگاه کنیم باید بگوییم که هندلینگ عالی میتسوبیشی پاجرو باعث شده در پیچ‌های تند و تغییر مسیر در سرعت‌های بالا، خبری از حرکات گهواره‌ای بدنه نبوده و در بالاترین سرعت‌ها هم پاجرو کاملاً قابل‌کنترل باشد.