سایپا تولید پراید ۱۳۱ که به سایپا ۱۳۱ یا X131 هم شهرت دارد را از سال ۷۸ به‌عنوان نسل جدید پراید صبا و مدل صندوقدارِ هاچ‌بک ۱۱۱ آغاز کرد. تفاوت ظاهری پراید ۱۳۱ با پراید صبا در چراغ‌های عقب و جلو و سپر آن‌ها بود. پراید ۱۳۱ نیز مانند دیگر پرایدها در طول ۱۰ سال تولیدش، در تیپ‌های ST، LX ،SL ،SX عرضه شد. تفاوت این تیپ‌ها نیز در اختلاف تجهیزات و امکانات‌شان خلاصه می‌شد. به این ترتیب که پراید ۱۳۱ در تمام تیپ‌ها دارای بدنه و موتور تقویت‌شده نسبت به مدل قبلی خود یعنی پراید صبا بود، اما در تیپ‌های LX و ST فرمان هیدرولیک، ترمز ABS و ایربگ نداشت. در تیپ‌های SX و SL نیز از ایربگ خبری نبود. این اتومبیل در تیپ LE ایربگ راننده داشت، اما از فرمان هیدرولیک برخوردار نبود. موتور تقویت‌شده پراید ۱۳۱ همان حجم ۱.۳ لیتری را داشت، اما قدرت آن به ۷۱ اسب بخار رسیده بود. در سال ۹۱ به‌دلیل اجباری شدن نصب ترمز ABS بر روی خودروها، سایپا تولید تیپ‌های ST و LX را، که مجهز به این سیستم نبودند، متوقف کرد. در سال ۹۲ نیز خودروسازان موظف به نصب حداقل یک کیسه هوا برای راننده در تولیدات خود شدند. بنابراین تیپ‌های SX و SL پراید ۱۳۱ که فاقد ایربگ بودند، با توقف تولید مواجه شدند. اما در همان سال پلیس اخطار داد که خودروهای تَک ایربگ و یورو ۲ را تنها تا پایان سال ۹۲ شمسی پلاک می‌کند. در نتیجه، سایپا تولید کوتاه‌مدت تیپ LE را، که مجهز به یک ایربگ و ترمز ‌ABS و فاقد فرمان هیدرولیک بود، تا پایان سال ۹۲ شمسی در دستور کار قرار داد. اما سایپا که نمی‌توانست از تولید این محصول پُرسود بگذرد، در همان سال تولید تیپ جدید SE را نیز آغاز کرد که مجهز به دو ایربگ، ABS، جعبه‌فرمان تقویت‌شده، فرمان هیدرولیک و دارای استاندارد یورو ۴ بود. اما تولید و عرضه تیپ‌های مختلف پراید به اینجا ختم نمی‌شود؛ زیرا سایپا در سال ۹۳ شمسی تیپ جدید ‌TL، با همان خصوصیات SE اما فاقد جعبه‌فرمان تقویت‌شده و فرمان هیدرولیک، را نیز معرفی کرد تا خودرویی دارای شرایط لازم برای پلاک شدن، اما ارزان‌تر عرضه کرده باشد. پراید ۱۳۱ در زمان توقف تولید، تنها در دو تیپ SE و TL تولید می‌شد و بخش عمده تولید سایپا شامل پراید SE بود.

پراید برای سال‌ها پرفروش‌ترین خودروی ایران بود و همچنان تنها محصولی این که بسیاری از خانواده‌های ایرانی به مدد آن صاحب اتومبیل شخصی می‌شوند. در میان مدل‌های مختلف آن، پراید ۱۳۱ پرفروش‌ترین سدان این خانواده لقب گرفته است. از نظر بسیاری این خودرو در کنار تمام معایب غیرقابل انکارش، علاوه‌بر قیمت مناسب، خصوصیات مثبت دیگری نیز دارد که عنوان پرفروش‌ترین را از آن خود می‌کند. برای مثال پرایدِ سدان، یک خودروی کوچک شهری است و ابعاد آن برای شهرهای شلوغ مزایای بسیاری دارد. صندلی‌های پراید در مدل ۱۳۱ راحت‌تر شده و نشیمن بهتری دارد. هزینه‌ی نگهداری انواع پراید به دلیل استهلاک پایین و اجرت کم تعمیرات پایین است. قطعات یدکی پراید به وفور یافت می‌شود و باتوجه ‌به قدمت بالایش در ایران به راحتی می‌توان تعمیرکار خبره‌ی آن را پیدا کرد. صندوق بار پراید ۱۳۱ با وجود ‌ابعاد کوچکش، جادار است و می‌تواند فضای مورد نیاز یک خانواده کم‌جمعیت را فراهم سازد. بدنه پراید ۱۳۱ تیپ ES تقویت شده و نسبت به مدل‌های قدیمی صبا محکم‌تر است. مصرف تیپ‌ها ST ،LX SX ،SL و LE پراید ۱۳۱همچنان کم است. اما موتور پراید ۱۳۱ کماکان ضعیف و بی‌جان است. حتی با وجود ادعای سایپا دال بر تقویت موتور آن، باز هم قادر به تولید قدرت بیش از ۷۱ اسب بخار نیست. شتاب اولیه پراید از مزایای همیشگی آن بوده، اما در مدل SE پراید ‌۱۳۱ به‌دلیل افزایش وزن بدنه، این ویژگی مثبت نیز از دست رفته است، و ما با یک خودروی کندتر مواجه‌ایم که صفر تا صد ۱۳.۵ ثانیه‌ای روی کاغذ آن نیز به زمانی کمتر از ۱۵ ثانیه هم نمی‌رسد. یکی دیگر از ویژگی‌های مثبت پراید مصرف کم آن بوده و هست. اما شکایت مصرف‌کنندگان مدل ۱۳۱ درباره مصرف بالای این خودرو در مدل‌های SE هنوز از سوی سایپا بی‌جواب مانده است. کارشناسان بر این عقیده‌اند که موتور تقویت‌شده و بدنه سنگین‌تر این خودرو باعث افزایش مصرف آن شده است. مصرف‌کنندگان می‌گویند پراید ۱۳۱ مدل SE در شهر بالای ۹ و در جاده بالا ۱۱ لیتر برای هر صد کیلومتر مصرف می‌کند و در صورت استفاده از کولر این مصرف به ۱۵ لیتر هم می‌رسد. طراحی قدیمی پراید، کیفیت پایین مونتاژ، طراحی ضعیف کابین، کیفیت پایین رنگ بدنه، انتقال صدای موتور به داخل کابین و صدای زیاد قطعات داخل کابین از ضعف‌های دیگر پراید ۱۳۱ است. ضعف جلوبندی و سیستم تعلیق در مدل‌های ۱۳۱ بیشتر احساس می‌شود. ایمنی پایین پراید به‌دلیل بدنه ضعیف و وزن سبک آن در تیپ‌های اولیه این مدل نیز، دیده می‌شود. حتی ترمز ABS در مدل‌های مجهز به این سیستم عملکرد خوبی ندارد.