رانا که عنوان سومین خودروی ملی ایران‌خودرو را بر دوش می‌کشد برای اولین بار در سال ۱۳۹۱ روانه بازار شد. این خودرو در ابتدا با یک تیپ رونمایی و عرضه گشت، اما سپس در سال ۱۳۹۳ با اضافه شدن نسخه جدید، مدل اولیه، تیپ EL و مدل ثانویه، تیپ LX نامیده شدند. رانا بر پلتفرم X12 که متعلق به پژو ۲۰۶ صندوقدار است، طراحی و ساخته شد. موتور آن نیز از نوع TU5 است که در ۲۰۶ تیپ ۵ و صندوقدار شاهد آن بودیم. این موتور شناخته شده و البته محبوب، از نظر ایران خودرو می‌توانست برگ برنده‌ای برای رانا EL باشد اما در واقع، افت کیفیت تولید و مونتاژ قطعات، ضعف عملکرد قطعات و اجزای مختلف خودرو و همچنین ضعف در طراحی، منجر به شکست این محصول ایران‌خودرو در ابتدای کار شد. بحث بر سر رانا، ابتدا با طراحی بدنه آن آغاز می‌شود. بسیاری معتقدند رانا در واقع فیس‌لیفتی از پژو ۲۰۶ صندوقدار است که نتوانسته به زیبایی و تناسب آن ظاهر شود. از دیگر اشتراکات رانا با پژو ۲۰۶ صندوقدار باید به گیربکس ۵ سرعته دستی آن و همچنین، سیستم تعلیقش اشاره کرد. ترمز‌های این خودرو در جلو عقب از نوع دیسکی هستند و از فرمان هیدرولیکی بهره می‌برد. رانا EL با وجود اشتراکاتش در موتور و گیربکس با ۲۰۶ صندوقدار، شتاب و سرعت بیشتری را نسبت به آن ارائه می‌کند و به عنوان خودرویی تند و تیز شناخته می‌شود. این فیس‌لیفت اقتصادی پژو ۲۰۶، از استاندارد یورو ۳ برخوردار بوده و مصرف سوخت آن در سیکل ترکیبی، برابر با ۹ لیتر در هر صد کیلومتر است. رانا EL به گفته کاربران، مشکلاتی در سیستم برق‌رسانی خود داشت که با گذر زمان شدت پیدا می‌کرد. ایران خودرو این مشکلات را در تیپ LX برطرف نمود. رانا در تیپ پایه یا همان EL، از امکاناتی نظیر دو ایربگ راننده و سرنشین، ABS ،EBD، شیشه بالابرهای برقی در ردیف جلو، مه‌شکن و آینه‌های جانبی برقی بهره می‌برد. لازم به ذکر است که ترمز دیسکی عقب از سال ۱۳۸۹ از تجهیزات استاندارد رانا حذف و با ترمز کاسه‌ای جایگزین شد. به این ترتیب، بهره‌مندی از این ترمز‌ها تنها به صورت سفارشی امکان دارد. نکته دیگر اینکه رانا EL همزمان با تولید تیپ LX از خط تولید خارج شد و اکنون تنها به شکل کارکرده در بازار موجود است.

رانا از جمله محصولات ایران خودرو است که تحت تاثیر سیاست‌های اشتباه در قیمت‌گذاری این کمپانی، با شکست مواجه شد. البته باید گفت این خودرو نیز مانند دیگر محصولات داخلی معایبی دارد که باعث شده محاسنش دیده نشود. برای مثال موتور رانا به دلیل تغییرات اعمال شده بر سنسور منیفولد گاز و برق‌رسانی کویل موتور TU5 پژو ۲۰۶، عملکرد بهتری دارد و در شتاب‌گیری همکاری بیشتری نشان می‌دهد. این خودرو در هندلینگ نسبت به رقبا، نمایش بی‌نقص‌تری را به اجرا می‌گذارد و کنترل آن با فرمان هیدرولیک برای راننده راحت‌تر است. همچنین، فضای اتاق رانا شرایط مناسب‌تری از نظر بزرگی و جای کافی برای سرنشینان در ردیف جلو دارد. با این حال، موارد ذکر شده تحت تاثیر کیفیت مونتاژ، متریال به کار رفته در کابین و طراحی نه‌چندان جذاب داخلی قرار می‌گیرد. بخش‌های مختلف اتاق رانا EL از خودروهای دیگر قرض گرفته شده و در نهایت، به یک شلختگی و ناهم‌خوانی می‌رسد. باید گفت که رانا EL، که تیپ قدیمی‌تر این خودرو است، کیفیت متریال بهتری در کابین دارد، اما با فقر شدید امکانات رفاهی دست به گریبان است. به‌طوری که برای امکانات رفاهی آن باید به موارد سطحی و پیش پا افتاده‌ای مانند شیشه بالابرهای برقی تنها در ردیف جلو، در باز کن صندوق عقب از داخل کابین و تهویه مطبوع دستی اشاره کرد. معضل بعدی سیستم تعلیق و فنربندی خشک رانا است. در این بخش ضعف رانا EL در برابر رقبا بیش از پیش آشکار می‌شود. انتقال ضربات ناشی از عبور از کوچک‌ترین دست‌انداز‌ها به داخل اتاق، تجربه سواری به شدت آزاردهنده‌ای را همراه دارد. به این تکان‌ها باید انتقال صدا و لرزش موتور به داخل که در اثر عایق‌بندی ضعیف موتور رخ می‌دهد را نیز اضافه کرد. رانا EL که به ادعای تولیدکننده به عنوان محصولی اقتصادی ارائه شده است، در بخش مصرف سوخت، به هیچ وجه اقتصادی عمل نمی‌کند. مصرف ۷ لیتر در هر صد کیلومتر در سیکل ترکیبی رقم غیر قابل قبولی از یک سدان سایز کوچک شهری است. مشکل عمده دیگر رانا EL، نقص سیستم برقی آن است. این نقص که عموما در ابتدای خروج از کارخانه، مالک را روانه نمایندگی مجاز برای دریافت تعمیرات می‌کرد، هیچگاه به طور کامل رفع نشده و برای همیشه، همراه خودرو باقی می‌ماند. از مزایای رانا EL باید به سیستم ترمز ۴ چرخ دیسکی آن اشاره کرد چرا که رانا LX که امروز تولید و روانه بازار می‌شود، در چرخ‌های عقب دارای ترمز کاسه‌ای است و برخورداری از سیستم دیسکی برای چهار چرخ آن، تنها به صورت سفارشی امکان‌پذیر است