فولکس واگن را میتوان یکی از معتبرترین کمپانی‌های خودروسازی جهان دانست. این آلمانی خوش‌آوازه که بعد از تویوتا به عنوان پرتیراژ‌ترین خودروساز جهان نیز شناخته می‌شود در میان تولیدات خود برخی اسطوره‌های جذاب و تکرار نشدنی مانند فولکس بیتل یا فولکس غورباقه‌ای دارد. در کنار آن‌ها می‌توان به گلف، هاچ‌بک محبوب جهانی نیز اشاره کرد. گلف که از سال‌های آغازین دهه ۷۹ میلادی روی خط تولید فولکس واگن قرار دارد، همواره در بین خودروهای کوچک شهری جهان جایگاهی ویژه به خود اختصاص داده است. فولکس واگن گلف هاچ‌بک اقتصادی اما با کیفیت محسوب می‌شود که با وجود اندام کوچک، نیازهای یک خانواده کم‌جمعیت را از یک اتومبیل شهری برآورده می‌کند. فولکس واگن گلف در نسل اول حضور کم‌رنگی در ایران داشت. اما نسل دوم آن که در بین سال‌های ۸۸ تا ۹۲ میلادی تولید شد، به محبوب قلب‌های ایرانی تبدیل گشت. این خودرو که امروزه مورد توجه تیونینگ‌کاران قرار دارد، روزگاری در بین بهترین‌های بازار کشور بود. این خودروی محبوب را با دو موتور ۱.۸ و ۱.۶ لیتری وارد بازار ایران شد و در کلاس هاچ‌بک با فرم بدنه کامپک. این نسخه‌ها در نمونه‌های سه در و پنج در عرضه شدند. فولکس گلف نسل دوم که به گلف MK2 معروف است، در دو نوع محور جلو و دو دیفرانسیل تولید شد، اما تنها نمونه‌های محور جلوی آن در ایران حضور یافتند. بازده موتور ۱.۸ و ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ فولکس گلف نسل دوم، با وجود تمام یادآوری‌های خوشایند خودرو بازان کمتر از ۱۰۰ اسب بخار بوده و در کل خودرویی سریع و پرشتاب محسوب نمی‌شد. البته این را می‌توان در ذات اقتصادی این هاچ‌بک پرتیراژ خلاصه کرد. فولکس واگن گلف نسل دوم با دو جعبه دنده ۴ و ۵ سرعته دستی و ۳ سرعته اتوماتیک در جهان تولید می‌شد، اما نسخه‌های موجود در ایران تنها از دو نوع دستی و عموما نمونه ۵ سرعته بودند. گلف MK2، از ظاهری ساده و بدون هیچ هیجانی بهره می‌برد. فولکس واگن گلف حتی در زمان تولید نیز چندان جذاب و خوش‌طرح نبود، اما می‌توان سادگی و اقتدار آلمانی را رد جلو پنجره باریک و ساده و چراغ‌های کوچک و گرد دو سمت آن دید. طوری که این روزها می‌توان در آن نوعی رنگ و بوی نوستالژیک خاص پیدا کرد که حس احترام بیننده را برمی‌انگیزد.

خودروهای کلاسیک مانند گلف، شرایط متفاوتی در بحث تجربه رانندگی دارند. فولکس واگن گلف که در جهان به عنوان هاچ‌بکی میان‌سایز و اقتصادی شناخته می‌شود، گرچه در نمونه‌های وارداتی اخیر (گلف GTI) تبدیل به خودرویی لوکس و گران‌قیمت شد، اما در نسخه‌های نسل اول و دومش که به ایران راه یافت، نمونه‌ای کامل یک اتومبیل شهری و کارآمد و خوش‌قیمت به حساب می‌آمد. این خودرو سواری نرم و راحتی نداشت و قدرت کم موتور، شتاب چندانی را به آن نمی‌داد. صفر تا صد کمتر از ۱۳ تا ۱۵ ثانیه و سقف سرعت بیش از ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت برای بدنه کوچک آن یک رویا به حساب می‌آمد. صندلی‌های فولکس واگن گلف نسل دوم که در بیشترین تیراژ وارد ایران شدند، همواره خشک و ناراحت بودند. اما یک حقیقت درباره گلف MK2 غیر قابل انکار بود و آن کیفیت ساخت، مونتاژ و متریال آن است. این حقیقت باعث شده تا فولکس گلف MK2 به خودروی محبوب تیونینگ‌کاران تبدیل شود. افرادی که نسخه‌های سلامت و کم‌کارکرد فولکس گلف را با موتورهای ۲و ۲.۵ لیتر یا حتی بالاتر بهینه‌سازی می‌کنند. این موتورها که مربوط به نسخه‌های جدیدتر فولکس واگن گلف هستند، به خوبی روی خودرو جواب داده و سقف سرعت و شتاب آن را به شکل چشمگیری تغییر می‌دهد. تا جایی که شتاب صفر تا صد ۸.۵ ثانیه و سقف سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را می‌توان از نمونه‌های تیونینگ شده انتظار داشت. گیربکس موجود در این نسخه‌ها عموماً همان نسخه‌های دستی قبلی هستند، اما به ندرت با نمونه‌های اتوماتیک نسل‌های بعدی جایگزین می‌شوند. به این ترتیب از فولکس واگن گلف نسل دوم، یک خودرو چابک، سرحال و تند و تیز عمل می‌آيد. البته باید در نظر گرفت که کیفیت ساخت بالا و استهلاک پایین نیز در فراهم آمدن امکان تیونینگ خودرو بی‌تاثیر نیست؛ آنچه که در فولکس واگن گلف به خوبی مشاهده می‌شود. در نهایت، باید گفت گلف در نسخه‌های تیونینگ شده، یک خودرو کم‌هزینه و مناسب شهری برای علاقمندان به خودروهای کلاسیک محسوب می‌شود، اما در نمونه‌های معمولی کسل‌کننده و خسته‌کننده خواهد بود. ضمن اینکه، با وجود بهینه سازی خودرو، باید با این حقیقت کنار آمد که امکانات رفاهی و تجهیزات ایمنی آن زیر خط فقر قرار دارد و حتی شیشه بالابر برقی یا ایربگ راننده نیز درش اعمال نشده است. بنابراین، فولکس گلف نسل دوم را در این زمینه می‌توان خودرویی در حد و اندازه‌های پیکان معرفی کرد. همچنین، فولکس گلف مصرف سوخت چندان پایینی ندارد و در نسخه‌های تیونینگ شده، مصرف سوخت آن بالاتر نیز می‌رود. مصرفی بین ۱۰ تا ۱۲ لیتر در هر صد کیلومتر.