گربه ناز

یه پشمالوی دلبر دارم که خودش یه دنیاس ببین راستش رو بخوای، این گربه فقط یه حیون خونگی نیست… یه موجود خاصه. از اون مدلاییه که وقتی نگاش می‌کنی، یه چیزی ته دلت نرم می‌شه. من خودم هر بار نگاش می‌کنم می‌گم: «آخه تو چجوری انقدر شیرینی؟!» این عاشق بازی کردنه، مخصوصاً اگه توپ کوچیک یا یه بند پارچه جلوش بندازی. گاهی یه نیم‌ساعت تموم دنبال اون بند می‌دوه، بعد یه‌هو می‌پره بغلت، انگار می‌گه: «دیگه بسه، نازم کن!» از صدای خرخرش خسته نمی‌شی، یه ملودی آرامش‌بخشه برای شبایی که خسته‌ای. صبح‌ها میاد کنار تخت، با یه دست کوچولوش آروم بهت می‌زنه، یعنی: «پاشو دیگه، وقت ناشتاس!» غذا خوردنش هم تماشاییه، اون‌قدر بانزاکته که آدم دلش نمیاد دست به سفره بزنه. وقتی پشت گوشش رو ناز میکنی ذوق مرگ میشه مادر بزرگم انقدر دوسش داره بردش خونشون براش مبل مخصوص گرفته می خوام به یه آدمی بدمش که خوب ازش مراقبت کنه