سایپا در ادامه‌ی مسیر مونتاژ محصولات چینی در زمان تحریم‌های هسته‌ای، طی قراردادی مونتاژ Z330، سدان اقتصادی کمپانی چینی زوتی را، از سال ۹۳ آغاز کرد و همزمان نام آن را به آریو S300 تغییر داد. زوتی Z300 در واقع یک محصول کپی‌کاری شده از این کمپانی نه چندان قدیمی و معتبر چینی بود که شباهت غیر قابل انکاری به تویوتا آلیون داشت. آریو که در سال ۲۰۱۲ در چین ساخته شد، ابتدا در سال ۹۱ به صورت وارداتی توسط سایپا به ایران پا گذاشت. واردات آن همزمان با دیگر محصولات چینی مانند چانگان و برلیانس بود، اما به دلیل تبلیغات ضعیف چندان معروف نشد. روند واردات زوتی Z300 به کشور، پس از شروع مونتاژ آریو S300 متوقف شد. طی این سال‌ها یکی از مهم‌ترین مباحث بین کاربران خودروهای چینی موجود در ایران، حول محور تفاوت‌های زوتی و آریو و برتری یکی بر دیگری می‌چرخد. سایپا، آریو S300 را با دو موتور ۱.۵ لیتری و ۱.۶ لیتری تولید کرد. موتور ۱.۶ لیتری با گیربکس دستی و اتوماتیک و موتور ۱.۵ لیتری تنها با گیربکس ۵ سرعته‌ی دستی ارائه شدند. همچنین سایپا در آریو S300 دو ایربگ راننده و سرنشین، سنسور عقب، سیستم‌های ABS و EBD، فرمان هیدرولیکی، سیستم صوتی با ۴ خروجی صدا، آینه جانبی برقی و یک نمایشگر کوچک ۴.۵ اینچی اطلاعات را لحاظ کرده است. این خودرو با موتور ۱.۵ لیتری ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ خود توان تولید ۱۰۲ اسب بخار قدرت و ۱۴۱ نیوتن‌متر گشتاور دارد. شتاب صفر تا صد آن ۱۱.۸ ثانیه و سقف سرعتش ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت ثبت شده است. آریو که از جعبه دنده دستی بهره می‌برد، در سیکل ترکیبی حدود ۷.۷ لیتر بنزین در هر صد کیلومتر مصرف می‌کند که رقم مناسبی است. این سدان کوچک دیفرانسیل جلو، با رینگ‌های کوچک ۱۵ اینچی و کمترین سطح امکانات رفاهی ارائه می‌شود. چهره‌ آن، ویژگی چندان خاصی ندارد و وجه تمایزش با زوتی Z300 تنها آرم متفاوت سایپا یا زوتی است. آریو نسبت به نسخه وارداتی خود یعنی زوتی، از کیفیت ساخت و مونتاژ پایین‌تری بهره می‌برد. البته امکانات بسیار کمتری نیز دارد. کابین آریو S300 در دو نسخه ۱۵۰۰ و ۱۶۰۰ سی‌سی کسل کننده و به دور از هیجان است و به کار رفتن پلاستیک خشک در آن، زیبایی بصری فضای اتاق را به طرز چشمگیری کاهش داده است.

آریو S300 یا همان زوتی Z300، سدانی کمتر شناخته شده در ایران است که در میانه شلوغی مونتاژی‌های چینی و تولیدات داخلی در این کلاس گمشده است. دلایل اصلی ناشناخته بودن آن را می‌توان عرضه آن پس از برلیانس‌های سری H200 و سدان‌ها چانگان، واردات محدود و شروع مونتاژ پس از واردات اولیه، قیمت‌گذاری نامناسب برای نمونه‌های واردتی و در نهایت تولید نسخه مونتاژی با بیش از ۹۰ درصد امکانات و تجهیزات حذف شده دانست. مواردی که جلب اعتماد مشتری و البته حفظ اعتماد کسب شده را بسیار سخت می‌کند. همین امر باعث شده تا آریو سایپا با بازار کارکرده‌های خوبی مواجه نبوده و خرید و فروش نمونه‌های کارکرده آن رواج چندانی نداشته باشد. طراحی قدیمی و اقتصادی خودرو در کابین و بدنه، از دیگر نقاط ضعف آن محسوب می‌شود. آریو سایپا فضای خوبی در کابین دارد و به عنوان یک سدان کوچک شهری، راحتی سرنشینان ردیف‌ها جلو عقب خود را به خوبی تامین می‌کند. ترمزهای آریو S300 در هر چهار چرخ دیسکی هستند که با وجود به کار رفتن ترمزهای کاسه‌ای در ردیف عقب بعضی تولیدات داخلی، نکته‌ای مثبت دیگر به نام خود ثبت می‌کند. عملکرد این ترمز‌ها شرایط مطلوبی دارند و می‌توان گفت بهتر از ترمز‌های بسیاری تولیدات داخلی ظاهر می‌شوند. سایپا ادعا می‌کند که آریو S300 از ۵ ستاره کامل موسسه ایمنی چین بهره می‌برد. این در حالی است که زوتی Z300 صاحب واقعی ستاره‌های مذکور است و قطعاً آریو سایپا، با تنها دو ایربگ نمی‌تواند به این امتیاز دست یابد. آریو در داخل کابین و پشت فرمان، راننده را به هیچ نقطه کوری مواجه نمی‌کند و می‌تواند دید خوبی به اطراف را تقدیم او نماید. کابین آریو، چندان پر صدا نیست، اما صدای موتور و گاهی تعویض دنده‌ها در داخل کاملا شنیده می‌شود. البته این نکته در سطح سدان‌های اقتصادی مونتاژی و تولید در کشور امری طبیعی محسوب می‌شود. این خودرو ضعف همیشگی بسیاری خودروهای قدیمی‌تر چینی، یعنی ناهماهنگی موتور و بدنه را به همراه دارد. به این ترتیب هنگام رانندگی با آن، باید انتظار کشش نامناسب در سربالایی‌ها و داغ‌کردن خودرو در اثر فشار وارده در این مسیر‌ها را داشت. ضمن اینکه آریو سایپا، خودرویی پرشتاب و چابک نبوده و هیجان خاصی در رانندگی ارائه نمی‌کند. این خودرو اما تعلیق مناسب و نرمی دارد و دفع ضربات جاده در آن در سطح قابل قبولی قرار می‌گیرد. فنربندی مناسب نیز به کمک تعلیق مک‌فرسون در جلو و نیمه مستقل اکسل صلب در عقب آمده، تا تنش و ناراحتی در داخل کابین در مسیرهای ناهموار احساس نشود.