برلیانس H230 که برادر کوچک‌تر برلیانس H330 است، در سال ۲۰۱۲ به دنیا معرفی شد. این خودرو پس از سری H300 و در سال ۹۴ شمسی وارد بازار خودروی ایران شد. در واقع، سایپا پس از کسب موفقیت با برلیانس‌های H330 و H320 و استقبال خوب بازار از آن‌ها، عرضه تولیدات این کمپانی را در ایران با سری H200 گسترش داد. برلیانس H230 در شرکت “ایتالیا دیزاین” طراحی شده است. نمای ظاهری این خودرو چنگی به دل نمی‌زند، اما در مقایسه با طراحی خودروهای داخلی، قابل قبول است. تمامی خطوط بدنه به شکلی زاویه‌دار به هم وصل شده‌اند و هماهنگی خوبی با چراغ‌های ذوزنقه‌ای‌ جلو دارند، این هماهنگی از ناخوشایندی ظاهر چراغ‌ها کاسته است. نمای عقب خودرو نیز ساده و فاقد هیجان است، اما به‌عنوان یک خودروی اقتصادی قابل قبول است. سری H200 برلیانس در ایران در دو مدل سدان (H230) و هاچ‌بک (‌H220)، با دو جعبه دنده اتوماتیک و دستی، تولید می‌شود. این خودرو با یک موتور ۱.۵ لیتری، ۴ سیلندر و ۱۶ سوپاپ، در مدل‌های دستی با جعبه دنده پنج سرعته دستی و مدل‌های اتوماتیک با جعبه دنده شش سرعته، به بازار عرضه می‌شود که توان تولید ۱۰۳ اسب بخار و حداکثر گشتاور ۱۳۸ نیوتن‌متر را دارد که برای یک خودروی خانوادگی چندان بد نیست. البته لازم به ذکر است که جعبه دنده هوشمند برلیانس سری H200، از نوع AMT یا همان نیمه اتوماتیک است که از نظر ساختار و نوع عملکرد با جعبه دنده های AT متفاوت است. این خودرو از دسته سدان‌های کوچک به‌شمار می‌رود و با مصرف سوخت ۵.۲ لیتر در صد کیلومتر، در گروه خودروهای اقتصادی و کم‌مصرف قرار می‌گیرد، استهلاک کم و هزینه پایین برلیانس H230 نیز این امر را تأیید می‌کند. با وجود رقبایی برای برلیانس H230 در زمان ورود به ایران، این خودروی چینی با قیمت مناسب، طراحی کمی به‌روزتر از تولیدات داخلی، امکانات رفاهی بیش‌تر و امنیت بالاتر تبدیل به یک محصول پرفروش برای سایپا شد. خانواده‌های عمدتاً کم‌جمعیتِ سطح متوسط ایرانی، که اکثراً به‌دنبال یک خودروی اقتصادی برای استفاده روزانه خود هستند، برلیانس H230 را انتخاب مناسبی می‌دیدند. هرچند برلیانس نیز با مشکل نبود قطعات یدکی مواجه بود، ولی دیری نپایید که با افزایش تولید و ازدیاد تعداد برلیانس‌های سری H200 در بازار، مشکل قطعات یدکی و کمبود آن‌ها تقریباً رفع شد.

در ابتدای ورود به کابین برلیانس H230 با یک تولید اقتصادی مواجه می‌شویم که با وجود طراحی داخلی قابل قبول، کیفیت متریال به‌کاررفته در آن بسیار پایین بوده و تمام قطعات آن از پلاستیک خشک ساخته شده است. درباره راحتی صندلی‌ها هم باید گفت که شاید کمی خشک به‌نظر برسند و نرمی لازم را نداشته باشند، اما در مقایسه با تولیدات داخلی در سطح قابل‌قبولی هستند. فضای داخل کابین نیز مناسب است و با وجود کوچکی ابعاد بدنه، جای سرنشینان به‌خوبی تامین شده است. صندوق بار بزرگ برلیانس H230 از ویژگی‌های بسیار خوب آن و تأمین‌کننده فضای بار لازم برای مسافرت‌های خانوادگی است. عملکرد سیستم ترمزهای برلیانس H230، با وجود ترمزهای کاسه‌ای در عقب خودرو، خوب و بالاتر از سطح انتظار است. فرمان‌پذیری و سیستم فرمان نیز اوضاع خوبی دارد و فرمان برقی خودرو به‌خوبی تحت کنترل راننده است. این خودرو کیسه هوای راننده و سرنشین دارد که البته یک آپشن معمول در خودروهای هم سطح برلیانس H230 به حساب می‌آید. تجهیزات و امکانات رفاهی خوب و فراتر از حد انتظار خودرو از نکات مثبت آن بوده که در مدل‌های اتوماتیک بیش‌تر و قابل توجه‌تر است. مصرف سوخت کم خودرو را باید از دیگر ویژگی‌های مثبت آن دانست. داشتن توقع بالا از موتور ۱.۵ لیتری چینی موجود در قلب برلیانس H230 چندان منطقی نیست و نباید انتظار شتاب‌گیری بالا و سقف سرعت هیجان‌انگیزی از آن داشت. عملکرد جعبه دنده از دیگر ضعف‌های خودرو است. در مدل‌ها اتوماتیک، هماهنگی لازم بین جعبه‌دنده و موتور دیده نمی‌شود. ضریب دنده‌ها به خوبی انتخاب نشده و در تعویض دنده کُندی معمول خودروهای چینی را شاهد هستیم. در مدل‌های دستی وضعیت بهتری را شاهدیم، گرچه همچنان اوضاع چندان رضایت‌بخش نیست. دید راننده هنگام رانندگی با برلیانس H230 کافی نیست. طراحی ستون‌های خودرو به‌نوعی است که نقاط کور را افزایش می‌دهد. همچنین کوچک بودن اندازه پنجره‌های عقب و کنار، نیاز به استفاده از دوربین عقب را افزایش می‌دهد. جنس تایرهای بی‌کیفیت چینی برلیانس و عدم تناسب آن با ابعاد خودرو، از دیگر نکات منفی آن است که شاید با تعویض لاستیک‌ها کمی از این مشکل کاسته شود. سیستم تعلیق خودرو (کنترل خودرو در پیچ‌ها) چنگی به دل نمی‌زند. در واقع انحراف خودرو و حرکت گهواره‌ای آن در پیچ‌ها طوری است که باز باید گفت رانندگی به سبک جوانان با برلیانس H230 امکان ندارد. دیگر ضعف خودرو را می‌توان انتقال ضربات ناشی از عبور از ناهمواری‌ها به داخل کابین دانست که از ضعف عملکرد کمک‌فنرها نشأت می‌گیرد. نکته دیگر، انتقال صدای موتور به داخل کابین است که البته در مقایسه با خودروهای وطنی، چندان آزاردهنده به‌نظر نمی‌رسد.