هیوندای النترا را به نسخه‌هایی می‌شناسیم که از سال ۲۰۱۱ وارد ایران شدند و اتفاقاً بسیار هم طرفدار پیدا کردند. اما النترا پیشتر نیز در ایران حضور داشت. دو نسل قبلتر با نام آوانته و البته در نسخه‌هایی محدود و کمتر شناخته شده از نسل اول. هیوندای النترا نسل اول در سال ۱۹۹۴ وارد بازار جهانی شد و در سال ۷۳ پس از مدت‌ها توقف واردات خودرو به ایران راه یافت. این خودرو اما به دلیل واردات محدود، ناشناخته بودن برند هیوندای در ایران و وجود رقبای جدی از اروپا و ژاپن مانند هوندا سیویک و تویوتا کرولا چندان مورد توجه قرار نگرفت و هنوز هم بسیاری در مورد آن اطلاعات چندانی ندارند. حال اینکه این نسخه‌های محدود هنوز هم در بازار خرید و فروش می‌شوند و البته برای آن‌ها که النترا نسل اول را خوب می‌شناسند، خودروی محبوبی است. این خودرو که از سال ۱۹۹۰ تا سال ۱۹۹۵ تولید شد و در سال ۹۳ تحت فیس‌لیفت قرار گرفت. هیوندای در واقع تولید النترا را به منظور ورود به بازار جهانی در دستور کار خود قرار داد. روانه کردن یک سدان کوچک کامپکت شهری به بازار در دهه ۹۰ میلادی می‌توانست در شناخت هرچه بیشتر کمپانی موثر باشد. هیوندای نسل اول النترا را با همکاری میتسوبیشی ساخت و به‌زودی آن را راهی بازار اروپا کرد. هرچند در این دوره زمانی با اپل وکترا و واکسهال کاوالیر به رقابت پرداخت و تنها به دلیل قیمت مناسب‌تر توانست فروشی نسبی کسب کند. نسخه‌های پس از فیس‌لیفت النترا نسل اول به بازار آمریکا نیز راه یافتند و باز هم به دلیل امکانات مناسب و قیمت پایین توانستند مورد توجه قرار بگیرند. هیوندای که این محصول خود را به عنوان پرچمدار زمان خود روانه بازار کرده بود، در نسخه فیس‌لیفت آرم جدید خود را روی پیشانی محصول محبوبش نصب کرد. این آرم همان لوگویی است که امروز از هیوندای می‌بینیم. النترا نسل اول که بر پلتفرم مشترکی با میتسوبیشی میراژ ساخته شده بود، تنها با یک موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ (حجم دقیق ۱۵۹۵ سی‌سی) عرضه شد. به همین دلیل این خودرو را در ایران با عنوان النترا ۱.۶ یا النترا ۱۶۰۰ می‌شناسند. این خودرو تنها در تیپ GLS وارد ایران شد که امکاناتی نظیر سانروف، شیشه‌بالابر برقی برای هر دو ردیف و آینه تاشو داشت.

النترا که به نوعی یکی از دروازه‌های ورود هیوندای به بازارهای جهانی محسوب می‌شود، اولین‌بار در سال ۱۹۹۰ با همکاری میتسوبیشی وارد خط تولید شد. هیوندای این خودرو را با یک موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ تولید کرد. البته به‌جز این موتور داچ موتور ۱.۵ لیتری و یک موتور ۱.۸ لیتری داچ هم برای این نسل درنظر گرفته شد که این نمونه‌ها عموماً در بازار اروپا و آمریکا عرضه شدند. از این نسل تنها نمونه‌های دنده اتوماتیک ۱.۶ لیتری وارد ایران شد. النترا نسل اول با دو گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک و ۵ سرعته دستی عرضه شد. موتور ۱۱۳ اسب بخاری این خودرو قادر بود وزن ۱۴۴۴ کیلوگرمی خودرو را در فاصله ۱۴.۵ ثانیه از صفر به صد کیلومتر بر ساعت برساند و سقف سرعت آن نیز ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت بود. این خودرو با طول ۴۰۴۵ میلیمتر، عرض ۱۶۷۵ میلیمتر و ارتفاع ۱۳۹۰ میلیمتر در بین خودروهای C سگمنت یا سدان کوچک و جمع و جور قرار می‌گرفت. النترا ۱.۶ لیتری در زمان عرضه از امکانات خوبی مانند سانروف، شیشه‌بالابر برقی در ردیف جلو و عقب، کولر، باله عقب و آینه تاشو بهره می‌برد که در نوع خود کم‌نظیر بود. بهتر اینکه این خودرو با امکاناتی فراتر از رقبای هم‌‌دوره‌اش مانند کرولا و گالانت قیمتی کمتر ا زآن‌ها داشت. تصور کنید در سال ۷۳ شمسی در ایران می‌توانستید خودرویی با این امکانات داشته باشید. النترا اما به دلیل ناشناخته بودن برندش در ایران چندان محبوب نشد. البته باید اذعان داشت که این خودرو حتی به مدد همکاری میتسوبیشی و پلتفرم مشترک با میراژ نیز از کیفیت ساخت خودروهای ژاپنی بهره نبرده و افت کیفی بیشتری نسبت به آن‌ها دارد. به همین دلیل نمونه‌های کارکرده آن محبوبیت رقبایش را ندارند. هرچند النترا نسل اول در طراحی بدنه و کابین دست کمی از رقبایی مانند هوندا سیویک نداشت و در نمای عقب نوید‌بخش ورود یک خودروساز حرفه‌ای را به سطح جهانی می‌داد. این خودرو در سواری فنربندی چندان مناسبی نداشت و قادر به کنترل ضربات جاده نبود. بازده فنی آن نیز در مقابل رقبای ژاپنی‌اش چنگی به دل نمی‌زد و خودرویی نسبتاً کند و کرخت نشان می‌داد. استهلاک النترا نسل اول بالا بود و البته قطعات آن هم ارزان قیمت نبود و در فقدان نمایندگی رسمی در زمان ورود، مالک با مشکل تامین قطعات نیز روبرو می‌شد. النترا نسل اول در کیفیت سواری و کنترل‌پذیری سطحی متوسط داشت. این خودرو در حال حاضر نیز در بازار کارکرده‌ها خرید و فروش می‌شود، اما به دلایلی که ذکر شد بازار چندان پر رونقی ندارد.