پژو پارس سدان خانوادگی فرانسوی است که یکی از پرفروش‌ترین و پرتیراژترین خودروهای ۲۰ سال گذشته‌ی ایران خودرو محسوب می‌شود. این خودرو که در واقع فیس‌لیفت ارائه شده برای ۴۰۵ از سوی پژو است، در ایران همواره به دلیل امکانات بیشتر، مشخصات فنی بهتر و کیفیت ساخت بالاتر به عنوان محصولی قابل‌ قبول‌تر از ۴۰۵ معرفی می‌گردد. پژو پارس که روزگاری در اواخر دهه‌ی ۷۰، با موتور UXM و نام X9 (پژو سفیر) به عنوان خودروی قشر مرفه‌تر در کشور شناخته می‌شد، به مرور جای خود را در بین خانواده‌های سطح متوسط گشود و به خودرویی با قیمت مناسب و کیفیت بهتر از رقیبانش تبدیل شد. کارشناسان همواره یکی از مزیت‌های پژو پارس را فضای خوب و راحت کابین و صندوق بار جاداراش می‌دانند، که آن را به خودرویی مناسب برای مسافرت‌های بین شهری خانوادگی تبدیل کرده است. البته از کیفیت سیستم تعلیق این خودرو نیز نباید گذشت که به رضایت از مسافرت‌های جاده‌ای کمک شایانی می‌کند. ایران خودرو پژو پارس را تا امروز در مدل‌های پارس معمولی (سال)، پارس ۱۶ سوپاپ، پارس اِگزک (Pars Exe)، پارس ای‌ال‌ایکس (Pars ELX) ، پارس LX، پارس اتوماتیک و پارس دوگانه‌سوز تولید و عرضه کرده است. موتورهای به کار رفته در این خودرو نیز شامل XU7-3L (پارس سال و دوگانه سوز)، XU7-L4 (پارس ۱۶ سوپاپ و اگزک) XUM (پارس ELX) و TU5 (پارس اتوماتیک و LX) می‌شود. گیربکس تعبیه شده در پژو پارس‌های اتوماتیک از نوع جعبه دنده‌های AL4 است که در تندر ۹۰ و ساندرو اتوماتیک نیز دیده می‌شود. با این تفاوت که قابلیت تیپ‌ترونیک این جعبه دنده در پژو پارس حذف شده است. البته تعداد محدودی از پژو پارس‌های اتوماتیک با جعبه دنده‌ی ZF آلمان تولید و عرضه شده‌اند. این نسخه‌ها توسط آپکو، نمایندگی محصولات سفارشی ایران‌ خودرو تولید می‌شدند. مدل‌های پژو پارس در امکانات رفاهی و تجهیزات ایمنی نیز متفاوت هستند. از مزایای پژو پارس می‌توان به بازار خوب آن با وجود افت کیفیت تولیدش در سال‌های اخیر اشاره، کرد. نسخه‌های صفر و کارکرده‌ی این خودرو حتی با سیر به شدت صعودی قیمت‌ها، همچنان بازار خرید و فروش داغی دارند. چرا که با وجود تمام معایبی که شاید بتوان برای پژو پارس مطرح کرد، خودرویی آشنا، کم‌استهلاک و با هزینه‌ی نگهداری پایین است. همچنین که، در مورد تامین قطعات یدکی، به مدد سال‌ها تولید و وجود نسخه‌های مشابه در بازار، یکی از کم‌دردسرترین محصولات حال حاضر بازار کشور است.

رانندگی با پژو پارس برای بسیاری از ایرانیان تجربه‌ای آشناست. از نظر برخی این خودرو تحت کنترل، خوش‌دست و نرم است و برخی آن را کُند، کم‌شتاب و خسته ‌کننده می‌دانند. اما به طور کلی باید گفت، براساس نظر کارشناسان پژو پارس یکی از بهترین و ایمن‌ترین سواری‌ها را در خودروهای تولید داخل دارد. حذف حالت تیپ‌ترونیک از گیربکس‌های نسخه‌های اتوماتیک، مانع از کنترل شتاب و تغییر دنده در دورهای پایین موتور شده است که به راننده کمک می‌کند تا خودرو را بیشتر تحت کنترل داشته باشد. هماهنگی گیربکس‌های دستی با تمام موتورهای به کار رفته در پژو پارس نیز خوب و رضایت‌بخش است. طراحی داخل کابین در مدل‌های جدیدتر به مدد طراحی متفاوت کابین و استفاده از تزئینات چوبی به بخش‌های مختلف، چشم‌نوازتر و زیباتر شده است. طراحی جدید غربیلک فرمان نیز با تعبیه‌ی دکمه‌های مربوط به سیستم صوتی روی آن، در جهت تامین آسایش بیشتر راننده قدم بر می‌دارد. در مدل‌های اولیه‌ی پژو پارس، ورود صدای موتور به داخل کابین آزار دهنده و کلافه کننده بود. اما در نسخه‌های امروزی به مدد استفاده از موتورهای جدیدتر و بی‌صداتر از نمو‌نه‌های قبلی،َ این معضل تا حد زیادی رفع شده است. البته ممکن است مونتاژ بهتر قطعات نیز در این بخش بی‌تاثیر نباشد. نکته‌ی منفی اما، افت کیفیت قطعات داخل کابین است. این مشکل که در سال‌های اخیر بسیار تشدید شده است، باعث به صدا افتادن قطعات داخل کابین بعد از مدت کمی کارکرد است. به این ترتیب، سکوت نسبی کابین که حاصل بهبود و ارتقاء سطح کیفی موتور بود، تحت تاثیر آلودگی صوتی ناشی از قطعات مستهلک شده، به زودی برهم خواهد خورد. البته شاید این معضل جدید به نعمت سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دو کاناله، قابل چشم‌پوشی باشد. ترمزهای پژو پارس که همواره عملکرد مورد قبولی داشتند، ابتدا در عقب کاسه‌ای و در جلو دیسکی بودند. اما از سال ۹۳ ترمز‌های عقب نیز به دیسکی تبدیل شدند. نکته‌ی منفی تبدیل مجدد این ترمزها به نوع کاسه‌ای بود. در حال حاضر می‌توان از ترمزهای دیسکی عقب به به صورت سفارشی برخوردار شد. یکی از معضلات بزرگ پژو پارس مصرف سوخت بالای آن است. تعمیرکاران برای بهبود این شرایط پیشنهاد تعویض شمع‌های خودرو با مدل سوزنی را می‌دهند. گاهی نیز گفته می‌شود نحوه‌ي صحیح رانندگی در کاهش این مصرف موثر است. اما در بهترین حالت پژو پارس حدود ۱۰ لیتر در هر صد کیلومتر در سیکل ترکیبی مصرف دارد که با توجه به سهمیه بندی بنزین در سال‌های اخیر، رقم مقرون به صرفه‌ای نیست.