رنو مگان در سال ۱۹۹۵ اولین بار در دو نسخه سدان و هاچ‌بک، معرفی و عرضه شد. نسل دوم این خودروها به‌صورت وارداتی به ایران آمد و از سال ۱۳۸۷ به‌صورت مونتاژ وارد بازار شد. در آن زمان رقبای رنو مگان خودروهای موفق و جذابی چون زانتیا، ماکسیما و مزدا ۳ بودند، اما مگان توانست، با تکیه بر قیمت مناسب و ظاهر جذابش، طرفداران خود را به‌دست آورد. درحال‌حاضر، با توقف تولید و عرضه مگان، خودروهای دست‌دوم و کارکرده آن در بازار ایران به وفور خرید و فروش می‌شوند. نسل اول رنو مگان که تولید آن تا سال ۲۰۰۲ ادامه داشت به بازار ایران وارد نشد، اما نسل دوم آن که در چهره و امکانات پیشرفته‌تر از نسل اولش نیز بود، توسط پارس خودرو در ایران مونتاژ و عرضه شد و تولید آن تا سال ۲۰۰۸ ادامه پیدا کرد. این نسل از رنو مگان آنقدر موفق بود که در سال ۲۰۰۳ به‌عنوان خودروی سال اروپا برگزیده شد و پنج ستاره ایمنی را دریافت کرد. اما پس از آن، دیگر ورود نسل بعدی رنو مگان به بازار ایران تا حدود زیادی کم‌رنگ شد. نسل سوم این خودرو در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ تولید و عرضه می‌شد و در ایران نیز به‌صورت محدود با نام رنو اسکالا و رنو فلوئنس عرضه ‌شد. اما نسل چهارم این خودرو، که عرضه آن از سال ۲۰۱۶ آغاز شد و همچنان ادامه دارد، پشت مرزهای ایران جا مانده است. در سال ۹۶، گمانه‌زنی‌هایی درباره واردات این نسل چهارم رنو مگان به ایران مطرح شد که به دلیل توقف واردات خودرو معلق ماند. البته این نسل به طور کلی در ترکیه و تحت لیسانس رنو تولید می‌شود. نسل دوم مگان در ایران شناخته‌شده‌تر است. این سدان سایز متوسط فرانسوی، با دو نوع موتور ۱.۶ لیتری و ۲ لیتری، همراه با دو نوع جعبه‌دنده دستی و اتوماتیک، در ایران عرضه شد. قدرت موتور ۱.۶ لیتری آن برابر با ۱۱۵ اسب بخار و گشتاور ۱۵۱ نیوتن‌متر است. اما خودروی ۲ لیتری آن ۱۳۲ اسب بخار قدرت دارد و گشتاور آن ۱۸۸ نیوتن‌متر است. مدل ۲۰۰۰ سی‌سی رنو مگان با توجه به داشتن قدرت و توان کافی در ایران طرف‌داران بیش‌تری دارد و یکی از خودروهای پرتقاضا به شمار می‌رود و خیلی‌ها آن را خودروی قابل‌اعتمادی می‌دانند. حداکثر سرعت آن ۱۹۵ کیلومتر بر ساعت است و شتاب صفر تا ۱۰۰ آن ۱۱ ثانیه است.

رنو مگان از آن دست خودروهایی بود که از همان ابتدای عرضه در ایران با استقبال خوبی مواجه شد و مورد توجه قرار گرفت. ولی پس از توقف خط تولید و مونتاژ، رفته‌رفته این استقبال به سردی گرایید و این خودرو به ورطه فراموشی و قدمت سپرده شد. با وجود این، نمونه‌های دست‌دوم نسل دوم رنو مگان هنوز هم نسبت به نسخه‌های صفر داخلی برتری‌هایی دارند و در بازار ایران دست‌به‌دست و خریدوفروش می‌شوند، اما قیمت بالای این خودرو در میان کارکرده‌های موجود در کشور و نشستن گرد کهنگی بر طراحی و امکاناتش، باعث شده که کم‌کم برخی نمونه‌های چینی هم‌کلاسش به آن ارجحیت داده شوند. هرچند از نظر بسیاری، طراحی رنو مگان مونتاژ پارس خودرو، با آن‌که قدیمی است، هنوز هم زیبا و جذاب به‌نظر می‌رسد. داخل کابین آن نمایی ساده و فضایی جادار دارد. در ردیف عقب، هر فرد قدبلندی فضای کافی و راحتی خواهد داشت. روکش صندلی‌های رنو مگان کیفیت خوبی دارد و جنس داشبورد با آن‌که از پلاستیک نرم است و کیفیت رضایت‌بخشی دارد. صندوق‌عقب این خودروی سدان برای یک خانواده بسیار جادار است و آن را به یک خودروی مسافرتی مناسب تبدیل می‌کند. رنو مگان توانسته از موسسه معتبر سنجش ایمنی اروپایی Euro NCAP پنج ستاره و امتیاز کامل بگیرد. البته این امتیاز تنها مربوط به نسخه وارداتی مجهز ۶ کیسه هوا می‌شود. سیستم تهویه مطبوع، دکمه استارت، سنسور باران، چراغ مه‌شکن جلو، کنترل سیستم صوتی روی فرمان، آینه‌های برقی و کامپیوتر سفری بخشی از امکانات رنو مگان است. فرمان‌پذیری این خودرو خوب و قابل‌قبول است. در کل، رنو مگان یک خودروی خانوادگی نسبتاً کند، با هندلینگ مناسب و سواری نرم محسوب می‌شود. خیلی‌ها به‌دلیل سخت‌جانی و کم‌دردسر بودن این خودرو، از معایب آن و حتی گرانی‌اش در بازار خودروی امروز، چشم‌پوشی می‌کنند. استهلاک مگان پارس خودرو به شدت پایین است و به گفته خریداران، بعد از حتی ۵-۶ سال استفاده، همچنان به‌خوبی کار می‌کند. مصرف سوخت پایین رنو مگان، آن را به یک خودروی به‌صرفه تبدیل کرده است. موتور ۱.۶ لیتری این خودرو ۶.۸ در سیکل ترکیبی مصرف می‌کند که رقم خوبی است. توقف تولید چندساله مگان باعث شده در صورت نیاز به قطعات آن، مالک با دردسرهای زیادی مواجه باشند. ضمن اینکه قیمت قطعات و فرآیند تعمیرات آن هم پیچیده است. بعضی مالکان این خودرو از کند عمل کردن آن در سربالایی‌ها و شتاب نگرفتن خودرو گلایه دارند، این معضل در مدل ۱.۶ لیتری بیش‌تر به چشم می‌آید و در مدل ۲ لیتری کم‌تر رخ می‌دهد. برخی نیز از سفت بودن صندلی‌ها و نداشتن ارگونومی استاندارد در آن‌ها گلایه می‌کنند و می‌گویند با آن‌که کیفیت خوبی دارند، اما بعد از ۲ یا ۳ ساعت رانندگی خسته‌کننده می‌شوند.